EZKER ETA ESKUIN IV

Hasi hemen irakurtzen EZKER ETA ESKUIN I

Astelehenean Korrika pasatzen da Mirariren herritik. Lavanyak ezingo duela joan esaten dio. Egonezin dago Mirari gainontzeko lagunak ikustearekin bere zapatilez barre egin zutelako. Bere kirol zapatilak janzten ditu orduan, barreak saihesteko. ¡¡Eta, hara non, txikiak geratu zaizkiola konturatzen dela!! Negarrari ekiten dio…

– Oso pozik zinen Korrikara joatearekin! Zer duzu, txiki? –galdetzen dio bere amak.

– Barre egin dute, barre egin dutela…

Mirarik bere ama besarkatzen du, eta nahikoa zaio hari ulertzeko:

– Begira, Mirari, esan nizun erosi genituenean kolorea berdindu behar zitzaiela zapatilei jendeak barre egin ez zezan. Baina dagoeneko haiekin atera zara kalera, eta benetan alai gainera. Desberdina iruditu zitzaizun zerbaitekin zu horren zoriontsu ikusteak hausnartzea eragin ninduen. Eta barkamena eskatzen dizut animatu ez bazintudan gustuko dituzun zapatilak eramatera. Aniztasunaren oparia duzu eta, beraz, munduari irakasteko asko! Zoaz orain Korrikara duzun irribarre erraldoi horrekin, saltoka egin ohi duzun moduan, eta guztiek nahiko dituzte zure zapatilak.

– Zergatik nahiko dituzte, ba, nire zapatilak?

– Zoriontasuna ematen dizutela pentsatuko dutelako, eta jendeak zoriontasuna eduki nahi du. Zu ta biok, aldiz, badakigu zoriontasuna gure barnean dela, ez zapatiletan. Eta duzun zoriontasunarengatik dira zapatila horiek zoriontsu zurekin! Eta horregatik egin zizun irribarre ere zapatilen saltzaileak! Eta inoiz ez bezain ondo egingo duzu korrika haiekin, primeran geratzen baitzaizkizu oinetan! Segi orain, berandu iritsiko zarela bestela!!

  Muxu ematen dio amari eta etxetik korrika ateratzen da Mirari. Harrituta dago geratu zaizkion txikiekin beste zapatilak. Hauekin, berriz, bere oinak primeran doaz, bikain geratzen zaizkio. Zapatilen bi kolore desberdinak zeinen berezi eta politak diren pentsatzen du berriro eta saltoka egiten hasten da, egin ohi duen moduan, bere aparteko zapatilekin indarberrituta!!