SUGEAK, HERENSUGEAK

Sugeak, herensugeak

eta krokodiloen beldur

hazi nintzen.

Hauekin ez elkartzearen

poderioz, beldur berriak

bilatu nituen:

Armiarmak, erleak,

zomorroak… neurri

handi batez.

Urrun bidaiatu nuen, baita 

zomorro arriskutsuak ezagutu

ere, zenbait hilabetez.

Ez ninduten jan, eta

izua desegin zen.

Beldur berriak bilatu behar,

bederen! Barreak,

ezizenak eta txantxek

ikaratu ninduten.

Hizka-mizken eztenkadek

arnasa agortzen joan zidaten,

lurrera itsatsita geratzeko premia;

isilik eta itzaletatik so eginez,

irudi eta abestien munduan

murgilduta amaitu nuela.

Errealitateari muzin,

nire azukre-kolorezko

unibertsoa sortuz,

begiradak luzatu; keinuak,

hitz eta doinuetan

igeri egin eta galduz,

amets berrietan bilakatzea

desiratu nuen,

barrenetik.

Xehetasunetan geldirik,

txikitasuna aditu, handitu eta

harekin jolastu-nahastuta

gorriminez estali nintzen;

urtaro bikoitzez, zeruetako

erreka eta desertuko bitxiez.

Koskortasunaren laburtasuna

partekatu ezinean, berriz,

ikara ezezaguna ikusi dut:

zentzugabekerien izua,

argiak ezustean pizteko

bidean nintzelarik.

Beldurrei begiratu arte,

ez dugu gure burua ezagutzen.